وابستگي يا دلبستگي

علي كوچولوي ما ديگه كمكم داره مرد ميشه،مي تونه هرجا ميخواد بره(البته فعلاً مي خزه)،مي تونه شيشه شيرشو بگيره(البته اگه سبك باشه)و در اين حين مرد شدن وابستگي شديد و عجيبي به بابا حامدش داره جوريكه وقتي تو بغل منه و باباش رد ميشه خودكشي مي كنه كه بره بغل باباش. بعضي موقع دلم ميگيره البته شايد حق داره چون شير مادر زياد نخورده و به نظر من هم مهمترين دليل بي احساسيش نسبت به من همينه.اگه دوباره به عقب بر مي گشتم تنبلي نمي كردم و به علي شير خشك نمي دادم.

ميگن آدم تا خودش يه اشتباهو تكرار نكنه ازش درس عبرت نمي گيره ،همينه   هرچي مامانم مي گفت بذار بهت وابسته شه،گوش نمي دادم(  البته علي جان بعدها كه خودت اين مطالبو خوندي ،فكر نكني تنبلي محض بود نه ماماني ميشه يكمشو هم انداخت گردن شاغل بودن من )

به هرحال درسته بعضي موقع دلم ميشكنه از بي تفاوتي علي،ولي به قول خيليا زيادم بد نيست،اينجوري همه جا ميخواد با باباييش باشه و طبيعتاً زحمتش هم كمتر مي شه.

به هر حال اون تپل من وعشقمه و هر چي هم كه بخواد از دستم فرار كنه بازم من عاشقشم.

دوست دارم عسل خونه