كاشكي فقط يكبار ديگه منو بغل ميكيردي

زمانی که برایم قصّه می‏گفت

دهانش بوی نان تازه می‏داد

نگاهش آفتابی بود هر روز

به من شادی بی‏اندازه می‏داد

به روی دست او رگ‏های آبی

نشانی از بهار و آسمان داشت

همیشه دست‏هایش بر سر من

بهاری از نوازش، مهر می‏کاشت

صدای قل قل قلیانش از دور

برایم بهترین آوازها بود

همیشه سرفه می‏کرد و برایم

صدای سرفه‏هایش آشنا بود

کنار جانمازش، او همیشه

لباسش بوی عطر شاد می‏‏داد

نمازش را همیشه ساده می‏خواند

به من هم خواندنش را یاد می‏داد

اگر چه بود او مادربزرگم

درون سینه قلب کوچکی داشت

زمانی که برایم قصه می‏گفت

نگاهش رنگ و بوی کودکی داشت.